امیر مستکین: دانستن راه و روش هایی برای بالا بردن عمر باتری تلفن همراه اگرچه لازم و کاربردیست اما حقیقت این است که در هر صورت عمر تلفن های هوشمند به یک الی دو روز رسیده و ما صرفا می توانیم مرگشان را ساعاتی به تاخیر اندازیم.
بهتر است بگوییم تا زمانی که موبایل هایمان نتوانند دست کم یک هفته عمر کنند، به همراه داشتن یک شارژر الزامی به نظر می رسد. از طرف دیگر اما در سال ها یا بهتر است بگوییم ماه های اخیر، بیش از هر زمان دیگری با گجت هایی رو به رو بوده ایم که قابلیت پشتیبانی از شارژرهای بی سیم را داشته اند؛ اگرچه سال هاست عمر باتری با ترفندهای نرم افزاری بهبودهای کوچکی را به خود دیده اما دست کم پیشرفت هایی را در زمینه استانداردهای شارژر بی سیم شاهد هستیم.
اکنون برخی فرودگاه ها، رستوران های زنجیره ای بزرگ، این شارژرها را در اختیار کاربران گذاشته و اجازه می دهند زمانی که کاربران در آن محل حضور دارند، به سادگی موبایل خود را نیز شارژ کنند. این نوع از شارژرها حتی اخیرا در مدل های جدید برخی از خودروها نیز قرار گرفته تا شخص بتواند در حال رفت و آمد نیز به شکلی ساده موبایل خود را شارژ کند؛ اتفاقی که تا سال گذشته چندان نمود نداشت. اکنون اگرچه اسمارت فون ها بیش از یک روز عمر نمی کنند ولی دست کم می توان با خیال راحت، شارژر را با خود حمل نکرد.
شارژ بی سیم چیست؟
چنین شارژرهایی با استفاده از یک سطح الکترومغناطیسی، انرژی را در میان دو شی رد و بدل می کنند. این دو شی عبارت هستند از یک استند یا پد شارژ که به شکل معمول توسط یک سیم رابط به برق متصل گشته و دستگاهی که از یک باتری بهره برده و سخت افزار دریافت انرژی شارژ بی سیم را نیز در خود دارد.
به شکل ساده زمانی که دستگاه خود را بر روی یک استند می گذارید عملیات انتقال انرژی و شارژ آغاز می گردد و پس از برداشتن موبایل، قطع خواهد شد. چنین حالتی می تواند حتی باعث گردد که دلتان برای شارژر سیمی خود تنگ شود اما در آینده این تکنولوژی پیشرفت کرده و حتی با داشتن چندین سانت فاصله، باز هم عملیات شارژ انجام خواهد شد.
خرید شارژ مستقیم ایرانسل ارزان با گوشی
مزایای شارژ بی سیم مشخص هستند؛ خبری از سیم های دست و پا گیر نخواهد بود و دیگر نیازی نیست با کابل های USB وقت خود را هدر دهید؛ از طرف دیگر چنین حالتی امن تر نیز هست. مسواک های الکتریکی مدت هاست که از تکنولوژی شارژ بی سیم بهره گرفته و خیال کاربران را از بابت برخورد آب با برق آسوده کرده اند. حال این تکنولوژی در حال گشودن راه خود به سوی موبایل ها و سایر محصولات قابل حمل است و می توان گفت به زودی به شکل فراگیرتر مورد بهره برداری قرار خواهد گرفت.
هدف این است که استندهای شارژ بی سیم، در تمام فرودگاه، هتل، رستوران و کافی شاپ ها نصب گردند تا دیگر کاربران نیازی به حمل شارژر خود نداشته باشند یا آنچنان که سامسونگ روزی کاربران آیفون را به سخره می گرفت: «دیوار را در آغوش نگیرند.»
حال سوال اینجاست که کدام فرودگاه، چه استانداردی را نصب خواهد کرد؛ در نتیجه پیش از هر اقدامی، برای اینکه همه کاربران بتوانند از شارژ بی سیم بهره گیرند، باید بر سر یک استاندارد جامع به توافق رسید.
استانداردهای مختلف
مانند همه تکنولوژی های جدید، شارژ بی سیم نیز دارای استانداردهای قدیمی و نوپاست. پیشتر نیز جنگ های استانداردی بسیاری را شاهد بوده ایم؛ برای مثال Blu-Ray در برابر HD DVD. به هر حال همواره یک استاندارد پیروز می گردد و سپس تکنولوژی اش نیز میان کاربران فراگیر.
حال زمانی که بالاخره جنگ استانداردهای شارژ بی سیم نیز به پایان رسد، می توانیم به شکل بهتری شاهد حضور همه جانبه این تکنولوژی در مکان های عمومی مختلف باشیم.
در آگوست سال ۱۹۹۱، یک گروه کوچک از تندروهای دولت شوروی دست به کودتا زدند تا موج ضدکمونیستی و آزادیخواهانه مردمی که با پرسترویکا (اصلاحات اقتصادی) گورباچف آغاز شده بود را متوقف سازند. به دستور کودتاچیان، تانکها «کاخ سفید» روسیه - که در آن زمان، بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود - را به محاصره درآوردند. بوریس یلتسین که به تازگی به ریاستجمهوری رسیده بود در این ساختمان حضور داشت. دهها هزار نفر از مردم مسکو به سمت کاخ سفید رفتند و یلتسین را احاطه کردند تا از آزادی روسیه در برابر توطئهگران کمونیست محافظت کنند. سه روز بعد، توطئهگران با شکست سنگینی مواجه شدند.
این یک لحظه تاریخی برای روسیه بود؛ مردم به صورت خودجوش دست به کنشی سیاسی زدند تا آنچه به صلاح کشور بود را به انجام برسانند. آندره دسنیتسکی، محقق و روزنامهنگار روسی، که در زمان کودتا ۲۰ سال داشت، وقایع آن روز را در قالب مقالهای در سایت خبری gazeta.ru منتشر کرده است: «شبهنگام بود که صدای گلوله شنیدیم، با خود فکر کردیم که شروع شد؛ آنها حمله را آغاز کردند. میدان مقابل کاخ سفید پر از جمعیت بود. واضح بود که اگر تانکها و مسلسلها پیشروی کنند، پناهگاهی برای مردم وجود نخواهد داشت. من میترسیدم، بدنم میلرزید اما... با خودم فکر کردم که برای نخستین بار در زندگیام احساس آزادی میکنم، احساس میکنم که به همراه دیگر شهروندان میتوانیم تاریخ کشورمان را بسازیم و هیچ بهایی برای این احساسم زیاد نبود.»
محوطه روبهروی کاخ سفید روسیه، جایی که دسنیتسکی و دیگران در آنجا ایستادگی کرده بودند، بیدرنگ «میدان آزادی روسیه» نام گرفت. «مدافعان کاخ سفید روسیه» و همراهانشان، پیروزی را جشن گرفتند ولی این خوشحالی دیری نپایید. چند سال پس از شکست کودتا، فقط ۱۰ درصد از مردم روسیه، وقایع آن دوران را انقلابی دموکراتیک میدانند که به پایان حکومت کمونیستی منجر شد. این برداشت، تغییر نکرده است.
بنا بر نظرسنجی مرکز لِوادا که در آگوست امسال برگزار شد، فقط ۸ درصد مردم با این نظر موافق هستند. ۳۵ درصد معتقدند که این وقایع بخشی از سناریوی مبارزه میان رهبران اصلی برای بهدستگیری قدرت بوده است و ۳۰ درصد هم عقیده دارند این واقعه یک تراژدی بود که اثرات مخربی بر مردم و حکومت به جا گذاشت. امروز تقریبا نیمی از مردم روسیه نمیدانند یا به یاد نمیآورند که در آگوست سال ۱۹۹۱ چه اتفاقی افتاده است. میدان آزادی روسیه فقط نام یک میدان را به یدک میکشد؛ مردم از حضور در فضای اطراف کاخ سفید، ساختمان کابینه روسیه، منع شدهاند و حصار بلند فلزی به دور این میدان کشیده شده است.
کودتای شکستخورده، جنبشهای جداییطلبانه در شوروی را تسریع کرد؛ پیش از همه، در بالتیک و سپس در گرجستان، ارمنستان و مولداوی. در رفراندوم ماه دسامبر ۱۹۹۱، مردم اوکراین با اکثریت قاطع به استقلال رأی دادند. در پایان آن سال، اتحاد جماهیر شوروی از هم فروپاشید. یلتسین که به حکومت ۷۲ ساله کمونیسم پایان بخشیده بود، اکنون باید رهبری روسیه را برعهده میگرفت تا یک نظام دموکراتیک، اقتصاد بازار آزاد و کشور روسیه را جایگزین شوروی کند.
در آن زمان به نظر نمیرسید که فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی یک تراژدی باشد ولی برای مردم روسیه که شاهد تجزیه کشورشان و از بین رفتن عظمتش بودند، دلیلی برای خوشحالی وجود نداشت. فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، غیرمنتظره و حیرتآور بود. افرادی که در آگوست سال ۱۹۹۱ برای دفاع از آزادی به پا خاسته بودند، خواهان پایان بخشیدن به نظام کمونیستی بودند؛ قصد آنها نابود کردن اتحاد جماهیر شوروی نبود. مردم کشورهای اروپای شرقی و حوزه دریای بالتیک، اتحاد جماهیر شوروی را کشوری اشغالگر میدانستند و سقوط آن برایشان، آزادی را به همراه میآورد ولی برای مردم روسیه، سقوط کشور بود و آزادی معنایی نداشت. «رهایی از چه کسی؟» پرسشی بود که پاسخی نداشت.
گذار از اقتصاد ناکارآمد شوروی به اقتصاد بازار آزاد، شرایطی مساعد برای کارآفرینان فراهم کرد اما اصلاحات اقتصادی آغاز دهه ۹۰، فساد، نابرابری و فقر را نیز در پی داشت. همچنین باعث سقوط کیفیت زندگی مردم شوروی شد. سبک زندگی در شوروی، اگرچه با ریختوپاش همراه نبود ولی دستکم مطابق با عادات روزانه بود و با کیفیتی پایدار ادامه مییافت. تورم باعث شد تا درآمد طبقه متوسط شوروی - مهندسان و آموزگاران - ناچیز شود و آنها باید روش دیگری برای درآمدزایی مییافتند.
بسیاری به تجارتهای ناچیز با ترکیه و چین پرداختند، مثلا لباسها و زیورآلات ارزان از این کشورها خریداری میکردند و در روسیه میفروختند؛ شغلی که درآمد اندکی برایشان فراهم میکرد ولی اعتباری نداشت. افراد نیازمند به اهداف شرافتمندانهای همچون آزادی روسیه، اعتقادی نداشتند. برای بسیاری از آنها، کودتای مسکو فراموش شده بود و شور و هیجان مدافعان آزادی را درک نمیکردند. کسانی که از تغییرات ایجادشده، بهره برده بودند و عدم محدودیتها و آزادیهای سرمایهداری برایشان ثروت به همراه آورده بود، هموطنان نیازمندشان را فراموش کردند.
در نیمه دوم سال ۱۹۹۲، دولت یلتسین، دادگاهی برای حزب کمونیست ترتیب داد ولی مردم که درگیر دغدغههای اقتصادیشان بودند، علاقهای به اطلاع یافتن از جنایتهای رژیم نشان ندادند. در واقع برگزاری دادگاه بیمورد بود. در عین حال، مخالفان یلتسین روزبهروز افزایش مییافتند؛ نه تنها سرشناسان حزب کمونیست با او مخالف بودند بلکه افرادی که او را در مبارزه با تندروها همراهی کرده بودند نیز مخالف او شدند. در ژوئن سال ۱۹۹۳، او یک رفراندوم برگزار کرد تا بر مشروعیت حکومتش مهر تأیید بزند، اما حمایت مردمی از او چندان بالا نبود. در پایان آن سال، مخالفان او بار دیگر یک کودتا انجام دادند. کاخ سفید که اکنون به پارلمان روسیه تبدیل شده بود و رئیس آن نیز مخالف یلتسین بود، بار دیگر محل رویارویی اصلاحطلبان و انتقامجویان شد. این بار «مدافعان کاخ سفید روسیه» نیروهای انتقامجو به شمار میآمدند و آنچه مفهوم آزادی شناخته میشد، محو شد. یلتسین علیه کودتاچیان به زور متوسل شد و در نتیجه ۱۵۰ نفر کشته و صدها نفر زخمی شدند. یلتسین این بار بسیاری از حامیان پیشین خود را از دست داد. آنانی که پیشتر او را مدافع آزادی میدانستند برای جان انسان ارزش بسیاری قائل بودند و این بهایی سنگین بود.
در انتخابات پارلمانی در دسامبر همان سال، یک پوپولیست باهوش به نام ولادیمیر ژیرینوفسکی از فرصت پدیدآمده استفاده کرد. او از لفاظیهای ملیگرایانه افراطی بهره برد و حزب او اکثریت دوما را به دست آورد. یک روشنفکر آزادیخواه سرشناس در شب انتخابات فریاد برآورد: «روسیه، تو عقل خود را از دست دادهای!»؛ کلماتی که حاکی از بهت و حیرت کسانی بود که هنوز به روسیهای اعتقاد داشتند که بر اساس آرمانهای آگوست ۱۹۹۱ بنا شده بود. در سال ۱۹۹۵ که بار دیگر انتخابات پارلمان برگزار شد، کمونیستها رأی اکثریت را به دست آوردند. سال پس از آن، یلتسین یک بار دیگر در انتخابات شرکت کرد و رقیب کمونیست خود را شکست داد اما این پیروزی که مشکل به دست آمده بود و برخی آن را نتیجه تقلب میدانستند، آغازی بر افول نهایی یلتسین شد.
کد نمایش ساعت و تاریخ برای وبلاگ و سایت
اما جانشین یلتسین، ولادیمیر پوتین، کوچکترین قرابتی با روحیه حاکم بر مبارزات آگوست ۱۹۹۱ نداشت. برای پوتین، سال ۱۹۹۱ سالی بود که اتحاد جماهیر شوروی - که او در هیأت کاگب به آن خدمت کرده بود - ابتدا او را مأیوس کرد و سپس برای همیشه از بین رفت. او از همان آغاز به کارش، تلاش کرد تا درگیریهای سیاسی را خاتمه ببخشد و هیجانهای مردمی را آرام کند. ملتی که از سختی و آشفتگی خسته بودند، یک حکومت مرکزی قاطع را پذیرفتند و به لطف افزایش قیمت نفت، وضعیت معاش آنها نیز بهبود یافت. او به وضوح به مردم اعلام کرد که سیاست ربطی به آنها ندارد و فعالیتهای مستقل سیاسی، خوشایند او نیستند؛ مردم نیز پیروی کردند.
او توانست بر حساسیتهای اکثر مردم دست بگذارد؛ مردمی که از ایدههای دموکراتیک مأیوس شده بودند و هر روز بیش از پیش نسبت به غرب خشمگین بودند. روسیه تلاش کرده بود تا از مدل غربی تقلید کند ولی در نهایت متوجه شد که غرب از نقاط ضعف آنها بهره برده تا ناتو را گسترش دهد و با وجود مخالفت روسیه به بمباران یوگسلاوی سابق بپردازد. پوتین به اکثریت مردم توجه نشان داد و کسانی که هنوز به دنبال ایدههای غربگرا و آزادیخواهانه بودند را نادیده گرفت؛ اینها ایدههایی بودند که مدتها به حاشیه رانده شده بودند و محبوبیتی نداشتند. اما در اواخر سال ۲۰۱۱ به نظر رسید که او در محاسباتش اشتباه کرده است؛ بسیاری از شهرنشینان مدرن روسیه علیه تقلب در انتخابات پارلمان و انتخاب مجدد پوتین به ریاستجمهوری دست به تظاهرات گسترده زدند و همانند آگوست ۱۹۹۱، تظاهراتکنندگان، این بار هم در پی عدالتی با ارزشهای اخلاقی بودند ولی بدون داشتن رهبری که در سطح جهان مطرح باشد، اهداف سیاسیشان گنگ و مبهم باقی ماند. تظاهراتکنندگان از همتایانشان در سال ۱۹۹۱ کمتر آرمانگرا و کمتر مصمم بودند و جدیت کمتری نیز داشتند. تظاهرات پس از چندین ماه سرکوب شد.
پس از این تظاهرات و الحاق کریمه به روسیه بود که لحن پوتین تغییر یافت. او امروز دائما درباره ملیگرایی و عظمت روسیه سخن میگوید و از پشتیبانی بیش از ۸۰ درصد مردم روسیه نیز بهره میبرد. این حقیقت که ۲۵ سال پیش یک جنبش مردمی، روند تاریخ را عوض کرد، موضوعی است که پوتین ترجیح میدهد از خاطره جمعی ملت حذف شود؛ او نمیخواهد بپذیرد که وقایع آن دوره تاریخساز بودهاند. پوتین در سال ۲۰۱۲ گفت: «برای آنکه وجدان ملت را زنده کنیم باید دورههای مختلف تاریخ را به یکدیگر پیوند بزنیم و این حقیقت ساده را بپذیریم که روسیه در سال ۱۹۱۷ متولد نشد، در سال ۱۹۹۱ نیز متولد نشد بلکه ما تاریخ مشترکی داریم که چندین هزار سال قدمت دارد و برای دستیابی به قدرت و توسعه ملی باید به این تاریخ اتکا کنیم.»
ابزار و کد نمایش ساعت و تاریخ برای وبلاگ و سایت
حکومت پوتین یک دیکتاتوری ایدئولوژیک نیست؛ هنوز درجاتی از آزادی بیان وجود دارد و اگر کسی بخواهد وقایع سال ۱۹۹۱ را یادآوری کند، میتواند در محافل عمومی کوچک یا وبسایتها این کار را انجام دهد. از آگوست سال ۱۹۹۱ به بعد، کسانی که بر آرمانهایشان پایدار مانده بودند در راهپیماییهای سالانه شرکت کردند تا پیروزیشان را یادآوری کنند و یاد سه نفر از همراهانشان را که مقابل خودروهای زرهی در تونل نزدیک به کاخ سفید ایستادند و جان خود را از دست دادند، زنده نگه دارند. هر ساله هزاران نفر در این گردهماییها شرکت میکردند ولی با مرور زمان از این تعداد کاسته شد. امسال نیز تظاهراتکنندگان برای برگزاری راهپیمایی در محل کشتار این سه نفر، خواستار مجوز شدند. برای نخستین بار در ۲۵ سال اخیر، مسکو این درخواست را نپذیرفت. در نهایت، مجوز گردهمایی صادر شد ولی واکنش دولت، گویای همه چیز بود. متأسفانه برگزارکنندگان، این مراسم را برای هزار نفر ترتیب دادند.
سال ۴۶۷ در زمان سلطنت جلال الدین ملکشاه سلجوقی و وزارت خواجه نظام الملک ، چون خواستند ترتیب تقویم یعنی محاسبه سال و ماه را بر طبق قوانین نجومی و دقیق معین کنند، گروهی از دانشمندان آگاه به علم نجوم را برای این کار انتخاب کردند و آنها مامور بودند تا محاسبه را ترتیب دهند و این محاسبه ، درست ترین و دقیق ترین محاسبه سال شماری و معروف به تقویم جلالی است و خیام یکی از این دانشمندان و گویا سرپرست این گروه بوده است.هر دستگاه تقسیم زمان به سال ، ماه ، هفته و روز و جدولی که شامل این تقسیمات است ، به تقویم یا تاریخ موسوم است.همه این دستگاه های قراردادی حساب زمان در نهایت به امور متناوب طبیعی و دوره های گردش طبیعی برمی گردد. در واقع باید گفت که تاریخ تقویم از زمانی شروع می شود که انسان به حال ماندگاری به زراعت پرداخت ؛ در نتیجه متوجه شد که موسم بذرافشانی به فواصل منظم همه ساله بازمی گردد.سپس به شمردن ایام میان دو موسم متوالی بذرافشانی پرداخت
این روزها هر جا که میروی، چند نفری را میبینی که با تلفن همراه خود مشغول عکاسی هستند. اگر به اماکن باستانی و دیدنی بروید که قضیه پررنگ تر هم میشود. تقریبا بیشتر کسانی که میخواهند تازه گوشی موبایل بخرند، داشتن دوربین برایشان موضوع مهمی است و البته اگر این وسیله را قبلا داشته باشند، این دفعه به کیفیت دوربین هم فکر می کنند.
1) گوشی هایی که دوربین عکاسی دارند، معمولا گران تر از انواع دیگر هستند، البته این درجه گرانی، با توجه به قدرت دوربین تغییر می کند ولی در هر صورت شما پول دوربین گوشی را پرداخت کرده اید، پس حتما از آن استفاده کنید! تعجب نکنید، هستند کسانی که گوشی دوربین دار دارند ولی از آن استفاده نمیکنند.
2) حالا که قرار است از دوربین گوشی تان استفاده کنید، پس بعنوان اولین کار، لنز دوربین را تمیز کنید. دوربین های عکاسی معمولا درپوش مخصوص لنز دارند، اما دوربین های روی گوشی معمولا چنین نیستند و اثر انگشت یا خاک بسیار روی آنها دیده میشود. لنز دوربین را با یک دستمال نخی یا دستمال عینک تمیز کنید.
3) به فاصله خود و سوژه عکاسی توجه کنید. یکی از مشکلات اساسی در عکس هایی که توسط دوربین های موبایل گرفته می شوند، فاصله زیاد با سوژه است.
5) بصورت فیزیکی به سوژه نزدیک شوید، نه با زوم دستگاه. زوم دیجیتال، عکس بهتری به شما نمیدهد. بهتر است عکس خود را بگیرید و بعد با استفاده از نرم افزارهایی مانند فتوشاپ، هر قسمت را که تمایل داشتید جدا کنید.
6) پس از تنظیم فاصله نوبت تنظیم نور است، حتما میدانید که هرچه نور تابیده شده به سوژه بیشتر باشد، عکس واضح تری خواهید داشت. این موضوع در همه دوربین ها یکسان بوده و برای همین است که عکاسان از فلش استفاده می کنند. این روزها موبایل هایی به بازار آمده که یا فلش دارند و یا امکان نصب این وسیله روی آنها طراحی شده است; اما اگر گوشی شما این امکان را ندارد، حتما نور محیط را زیاد کنید. مثلا در روز به فضای باز بروید و یا در شب همه چراغ ها را روشن کنید. البته توجه داشته باشید که افراط در هیچ کاری خوب نیست; ا زجمله نورپردازی.
7) میدانید که نور سفید، مخلوط چند رنگ است. گاهی اوقات این نور در برخورد با عدسی دوربین تجزیه شده و عکس شما را بدرنگ می کند. برای رهایی از این مشکل، از امکانی به نام Balance White استفاده کنید. معادل فارسی این اصطلاح، «تراز سفیدی» است. این قابلیت به شما اجازه می دهد تن مایه های رنگی اضافی را از نور محیط گرفته و عکس هایی با رنگ طبیعی بگیرید.
8) ثابت بودن دوربین مسئله بسیار مهمی است. بسیاری از عکاسان، پایه های با قابلیت حمل آسان دارند که در هر نقطه ای آن را بر زمین می گذارند. عکاسی با دوربین تلفن همراه این امکان را از شما می گیرد پس بهتر است با روش های دیگری، این ثبات را به دست آورید، مثلا می توانید دستی که دوربین در آن است را با دست دیگر نگه دارید یا به جایی تکیه دهید.
9) تا زمانی که عکس ثبت نشده، تکان نخورید. برخی از دوربین ها وقفه شاتر طولانی دارند. پس هنگامی که دکمه را فشار دادید، ثابت بمانید تا عکس گرفته شده را روی صفحه ببینید.
10) خاصیت دوربین دیجیتالی اینست که می توان به هر تعداد عکس انداخت یا چون فیلم وجود ندارد و شما هزینه ای نمیدهید. از سوی دیگر عکاسی یک هنر بسیار تجربی است و دیگر اینکه عکاسی با هر دوربین، لم خاص خود را دارد. پس آنقدر عکس بگیرید تا با دوربین موبایل تان آشنا شوید.
11) برخی دوربین های موبایل به شما این امکان را می دهند که وضوح عکس تان را انتخاب کنید. به یاد داشته باشید که همیشه وضوح بالا بهتر است.
13) هر روز بر میزان حافظه گوشی تلفن همراه افزوده میشود. به اضافه اینکه شما می توانید از حافظه های جانبی هم استفاده کنید. با این همه بهتر است که عکس های خود را در اولین فرصت به کامپیوتر منتقل کنید. این کار، خطر از بین رفتن عکس ها را کاهش می دهد به اضافه اینکه افراد ناباب را هم در دزدیدن عکس های شما ناکام میگذارد.
14) اگر کیفیت تصویر دوربین شما بالا است می توانید عکس هایتان را چاپ کنید. برای این کار استفاده از فوتو پرینتر، بهترین روش است.
15) خلاصه اینکه در صورتیکه کیفیت تصویر دوربین شما بالا نیست، از خیر چاپ عکس بگذرید که دور ریختن پول است.